Veel mensen praten erover om het ooit te doen. De gouden kooi waarin alles 'eigenlijk toch best wel prima is' te verlaten. Maar waarin er toch iets blijft knagen, wat draag ik écht bij? Doe ik het werk wat ik het liefste doe? Ben ik bij de partner die het mooiste in mij naar boven brengt? Hoe voelt het om je dromen na te jagen?
Op 22-2-'22, nu precies een jaar geleden, heb ik de sprong in het diepe gewaagd en alles omgegooid. Durfde ik te doen wat me écht blij maakt. Mijn eigen praktijk midden in de bossen, waar ik anderen coach naar meer (lichaams)bewustzijn en geluk. Een droom. Hoe is het gegaan?
Laat ik eens het eerlijke verhaal vertellen, want aan de buitenkant lijkt het misschien heel gemakkelijk. Jij hebt toch een succesvolle business? Je hebt het gewoon gedaan? Eenvoudig was het niet, is het nog steeds niet. Maar het voelt helemaal van mij. Precies dat wat ik te doen heb.
Tot mijn 37ste heb ik het conventionele leven geleid, een op het oog fijne relatie, veel geld verdiend, een gezin gesticht, samen naar een drie-onder-een-kap woning met een riante tuin in de Bilt verhuisd. Keurig zoals het 'hoort'. Zoals het verwacht wordt door de maatschappij.
Mijn ouders. Door mezelf. Het perfecte plaatje. Tick in the box. Maakte dit me gelukkig? Nee! In 2020 zaten we met z'n tweeën diep ongelukkig in onze prachtig verbouwde keuken. Elkaar volledig kwijt. Ik was mezelf kwijt. Had jaren precies dát gedaan wat er van me verwacht werd. Het trieste was dat ik onderweg nooit eens had gevoeld wat me nu werkelijk blij maakte. En dat kost energie. Alles stagneerde, ik kreeg lichamelijke klachten. Mijn levensenergie was op. Ik. Was. Leeg.
Het wordt zo mooi beschreven in het boek "Be here now". Het verhaal gaat over de transformatie van Harvard professor Richard Alpert tot guru Ram Dass. Hij beschrijft met humor wat het is om volledig in de wereld van het ego te leven. Status, intellect, rijkdom, het zegt niets over wie je werkelijk bent. Weliswaar is zijn boek één grote LSD trip, in de jaren '70 in India, maar als we alle lagen kunnen loslaten van wie we denken te moeten zijn, ontstaat er een bevrijdend bewustzijn.
“𝗧𝗵𝗲 𝗺𝗼𝘀𝘁 𝗲𝘅𝗾𝘂𝗶𝘀𝗶𝘁𝗲 𝗽𝗮𝗿𝗮𝗱𝗼𝘅… 𝗮𝘀 𝘀𝗼𝗼𝗻 𝗮𝘀 𝘆𝗼𝘂 𝗴𝗶𝘃𝗲 𝗶𝘁 𝗮𝗹𝗹 𝘂𝗽, 𝘆𝗼𝘂 𝗰𝗮𝗻 𝗵𝗮𝘃𝗲 𝗶𝘁 𝗮𝗹𝗹. 𝗔𝘀 𝗹𝗼𝗻𝗴 𝗮𝘀 𝘆𝗼𝘂 𝘄𝗮𝗻𝘁 𝗽𝗼𝘄𝗲𝗿
𝘆𝗼𝘂 𝗰𝗮𝗻'𝘁 𝗵𝗮𝘃𝗲 𝗶𝘁. 𝗧𝗵𝗲 𝗺𝗶𝗻𝘂𝘁𝗲 𝘆𝗼𝘂 𝗱𝗼𝗻'𝘁 𝘄𝗮𝗻𝘁 𝗽𝗼𝘄𝗲𝗿, 𝘆𝗼𝘂'𝗹𝗹 𝗵𝗮𝘃𝗲 𝗺𝗼𝗿𝗲 𝘁𝗵𝗮𝗻 𝘆𝗼𝘂 𝗲𝘃𝗲𝗿 𝗱𝗿𝗲𝗮𝗺𝗲𝗱 𝗽𝗼𝘀𝘀𝗶𝗯𝗹𝗲.”
En zo is het. Geld, status, rijkdom, succes, het zegt helemaal niets over wie je bent. Dat is precies wat ik geleerd heb het afgelopen jaar. Ik ben mezelf flink tegengekomen. Tijdens mijn (inmiddels afgeronde) opleiding tot lichaamsgericht coach heb ik zoveel geleerd of beter gevoeld ;-).
Ik begrijp waar ik vandaan kom, waarom ik doe wat ik doe. Wat is van mij. Wat niet. Hallo familiepatronen. Zelfafwijzing. Zo kreeg ik vroeger te horen dat ik niet zo slim was, maar dat ik wel heel hard kon werken. Ik hoef je niet te vertellen waar ik extreem goed in geworden ben. Juist! Hard werken. Op wilskracht ben ik ver gekomen, maar het kost me ook veel. Teveel.
De pijn in mijn lijf die ik jaren heb gevoeld is als sneeuw voor de zon verdwenen. Want alle pijn die we in het leven ervaren, wordt opgeslagen in het lijf. What the mind has forgotten, the body remembers long often. THE BODY KEEPS THE SCORE. Alleen weten dat je anderen altijd over je grenzen laat gaan blijkt vaak niet voldoende om dit gedrag te veranderen. Voelen dat je dit doet en hoe je dit doet, bijvoorbeeld doordat je weinig voelt van je eigen lijf en dus van je grenzen, helpt je naar een diepere bewustwording van jezelf.
Het bijzondere van dit pad is; ik niet weet waar het naartoe gaat. Ik probeer minder te controleren en te sturen. Minder op wilskracht te leven. Zo komt er steeds vaker iets nieuws op mijn pad. Onlangs ben ik gestart met de opleiding tot ademcoach. Adem is net als aanraking altijd in het hier en nu. We kunnen niet gisteren, of morgen ademhalen. Ook als je zelf afwezig bent gaat je adem door. Of je je er bewust van bent of niet, adem reageert altijd direct op onze ervaring. Zo kunnen we ook contact maken met wie we zijn met de adem als ingang. Ik vind het fascinerend om te ervaren wat dit doet. Om precies dat in het lijf weer te voelen wat jarenlang niet gevoeld mocht of kon worden. Als we het over leven in het nu hebben, de magische kracht van adem.
Dan terug naar het volgen van mijn pad. Denk eens aan je eigen levenspad. Zo nu en dan beland je op een zijpad alsof je niet op de goede weg zit. Je kunt dan weer terug naar de hoofdweg, jouw levenspad. Diep van binnen ‘weet’ of voel je waar je bent. Waar ben jij?
Met liefde,
Margo